ഉയരമേ

നിന്റെ ചുമലിൽ കയറി

തലയെടുപ്പോടെ

നിവർന്നുനിൽക്കാൻ

നീയെന്നെ വിളിക്കുമ്പോഴും

എന്റെ നോട്ടം

താഴേക്കാണെന്ന്

നിനക്ക്

തോന്നിയിട്ടുണ്ടാകും.

എടുത്തുപൊക്കി

താഴേക്ക് തള്ളുന്ന

നിന്റെ നിഷ്‌കളങ്കമായ

ക്രൂരവിനോദങ്ങൾ

ഒരുപാട് തവണ

ഞാനും നോക്കി നിന്നിട്ടുണ്ട്.

സത്യം പറഞ്ഞാൽ

കുഞ്ഞുനാളിൽ

നിന്റെ ചുമലിലിരിക്കാൻ

ഞാൻ കൊതിച്ചിട്ടുണ്ട്.

നിന്നെപ്പോലെ

ആഴത്തേയും

എനിക്കിഷ്ടമാണ്.

കടവിൽ

അലസമായിരിക്കുമ്പോൾ

പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ

തണുത്ത പ്രതിബിംബം കാട്ടി

ആഴം എന്നെ

ക്ഷണിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും.

ആഴമാണ്

അനശ്വരതയെന്ന്

അലകൾ

പാടിക്കൊണ്ടിരിക്കും.

ഉയരത്തെക്കാൾ

ഉയരത്തിലാണ്

ആഴമെന്ന കാവ്യഭാഷ

ആവർത്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും.

പ്രലോഭനത്തിന്റെ

ധ്രുവങ്ങളിൽ

പെട്ടുപോകാതെ,

ആഴവും ഉയരവും

മുഖാമുഖം നിൽക്കുന്ന

ഇടുങ്ങിയ പാതയിലൂടെ

നടക്കുകയാണു ഞാൻ.

എനിക്ക് മുന്നിലും പിന്നിലും

ഒറ്റപ്പെട്ട യാത്രികർ.

അകലെ

മഞ്ഞ് മൂടിയ ആകാശ മലനിര.

പിറകിൽ

കൂടെ നടന്നു കയറിവരുന്ന അഗാധത.