ആര്‍. ശ്രീലതാവര്‍മ്മ എഴുതിയ കവിത: സത്യം

വയലെന്നെഴുതിയാല്‍

പുരികം ചുളിക്കുന്ന

കൂട്ടുകാര്‍ക്കിടയില്‍ ഞാന്‍

കുറ്റവാളിയെപ്പോലെ!

ഈയിടെയിറങ്ങിയ

വാരിക - അതിലെന്റെ

കവിത, കവിതയില്‍

വയലെന്നൊരു വാക്കും!

തീര്‍ന്നില്ലേ, ചര്‍ച്ചയ്ക്കിനി

വിഷയം വേറെ വേണ്ട

വയലില്‍ ചുറ്റിപ്പറ്റി

വാദങ്ങള്‍ നിരക്കയായ്:

“ഇല്ലാത്തതെല്ലാം കുത്തി-

ത്തിരുകും കവിതയില്‍

ഉള്ളതു കാണാനൊട്ടും

താല്പര്യമില്ലാതാനും!

ഭാവനകൊണ്ടു മാത്രം

താണ്ടാമോ മരുഭൂക്കള്‍

കല്പന തുണയാമോ

കവിക്കു നരകത്തില്‍?”

“ഇല്ലാത്തതെല്ലാമോര്‍ത്തു

മാഴ്‌കുക മനുഷ്യര്‍ക്കു

ശീലമാണറിയില്ലേ

പറഞ്ഞുതരേണമോ?

അതിലും വിശേഷിച്ചു

കവികളില്ലായ്മയെ

പര്‍വ്വതാകാരമാക്കി-

പ്പറയും, സ്വാഭാവികം!”

-ഇത്രയും പറഞ്ഞു ഞാന്‍

നിര്‍ത്തിയ നേരത്തൊരാള്‍

സ്വസ്ഥത കെടുംവിധം

നിര്‍ത്താതെ ചിരിക്കയായ്

ഇടയില്‍ ചിരി നിര്‍ത്തി

പുച്ഛഭാവത്തില്‍ നോക്കി

പറഞ്ഞിതയാളൊട്ടും

മയമില്ലാത്ത മട്ടില്‍:

കഷ്ടമേ, കഷ്ടം, കഷ്ടം!

കവിയാകാത്തതെത്ര

ഭാഗ്യമായ്, ഒരുവിധം

ജീവിച്ചുപോകാമല്ലോ!

പലരും ചിരിച്ചാര്‍ത്തു

ഞാന്‍ മാത്രം ചിരിക്കാതെ

സത്യത്തിന്‍ ഗതിയോര്‍ത്തു

വെറുതെ നിശ്വസിച്ചു. 