ഈ വര്‍ഷം ദീപാവലിയുടെ പ്രഭാതം തെളിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഭാരതീയ ജനതാ പാര്‍ട്ടിയുടെ അറ്റം മുതല്‍ അറ്റംവരെയുള്ള പ്രവര്‍ത്തകരുടെ കയ്യിലെത്തിയത് ഒരേ ഭാരം, ഒരേ തിളക്കം, ഒരേ അലങ്കാരം കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞ ഒരു മിഠായിപ്പെട്ടി. ഉത്തര്‍ പ്രദേശ് മുഖ്യമന്ത്രിയായ യോഗി ആദിത്യനാഥ് ചേര്‍ത്തുനീട്ടിയ ആ മിഠായിപ്പെട്ടി, സംസ്ഥാന അതിരുകള്‍ കടന്ന് രാഷ്ട്രത്തിന്റെ ഓരോ പാര്‍ട്ടി ഓഫിസിലേക്കും എത്തിയത് ഒരു നിശ്ശബ്ദ പ്രഖ്യാപനമായി ആയിരുന്നു: ഇത് വെറും മിഠായി അല്ല, അങ്ങേയറ്റം സൂക്ഷ്മമായ ഒരു രാഷ്ട്രതന്ത്ര പ്രഭാഷണമാണ്. അതിന്റെ പിറകെ നില്‍ക്കുന്ന നിഴലായിരുന്നത് ദേശീയ സ്വയംസേവക സംഘത്തിന്റെ അനുമതിയായിരുന്നു, തുറന്നുപറഞ്ഞ അനുഗ്രഹമല്ലെങ്കിലും. ഇതുവരെ ഒരു സംസ്ഥാനത്തിന്റെ മുഖ്യമന്ത്രിക്ക് ദേശീയ പാര്‍ട്ടിയുടെ എല്ലാ തലങ്ങളിലേക്കും ഇങ്ങനെ ഒരു കൈവിരല്‍ നീട്ടാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല; അയച്ചതുപോലെ, അതെത്തിയതും ഒരുവിധത്തില്‍ അപരിചിതമായൊരു കാറ്റുപോലെയാണ്.

അയോധ്യയില്‍ ഇത്തവണ എത്തിയപ്പോള്‍ നരേന്ദ്രമോദി മുന്‍കാലത്തെ പോലെ ദൈവാനുഷ്ഠാനത്തിന്റെ പ്രതിനിധിയായിട്ട് അല്ലായിരുന്നു. 2024ലെ പ്രാണ പ്രതിഷ്ഠയുടെ ടെലിവിഷന്‍ ദൃശ്യങ്ങള്‍ ഉത്തര്‍ പ്രദേശിലെ മനസ്സുകളില്‍ അസ്വസ്ഥത സൃഷ്ടിച്ചതായി പാര്‍ട്ടിക്ക് വ്യക്തമായിരുന്നു. സ്വയം ദൈവികതാ സൂചന നല്‍കി നടത്തിയ പ്രസ്താവനകളും ക്ഷേത്രരാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ നിര്‍മ്മിത പ്രതീകങ്ങളും, ലോക്‌സഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ പാഠങ്ങള്‍ ആയി. കഴിഞ്ഞ സന്ദര്‍ശനത്തില്‍ നരേന്ദ്രമോദി 'രാമന്‍' എന്ന നിലയില്‍ വേദിയില്‍ നിന്നുവെങ്കില്‍, ഈ വികാരഭൂമിയില്‍ ഈ സമയം അദ്ദേഹം 'ലക്ഷ്മണന്‍' ആയി വന്നു. രണ്ടു തവണയും ഒരാള്‍ മാത്രം പൊതുവായി ഉണ്ടായിരുന്നു: യോഗി ആദിത്യനാഥ്. അയോധ്യയുടെ ഉടമസ്ഥത പിടിച്ചു നില്‍ക്കുന്നവനെന്നപോലെ സന്യാസി തിളങ്ങി. ഇരുവരുടെയും പിന്നില്‍ നിന്ന് നോക്കി നില്‍ക്കുന്ന മോഹന്‍ ഭാഗവത് മഹര്‍ഷി വാല്‍മീകിയെപ്പോലെ, കാലത്തിന്റെ പുതിയ കാവ്യം തന്റെ കൈവിരലുകളില്‍ കുറിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു സാന്നിധ്യം ആയിരുന്നു.

അളവുകോലായിരുന്നുവെങ്കിലും, ലഖ്നൗയില്‍ നിന്നുണ്ടാകുന്ന ഒരു മിഠായി പ്രസരണം ഇത്രതന്നെ രാജ്യവ്യാപകമാകുമെന്ന് പാര്‍ട്ടിയില്‍ ആരും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല. അയോധ്യയില്‍ നിന്ന് ദില്ലിയിലേക്കുള്ള വഴിയോ ദില്ലിയില്‍ നിന്നു അയോധ്യയുടെ തലവേദിയിലേക്കുള്ള വഴിയോ, ആന്തരിക ദിശാസൂചി ദേശീയ സ്വയംസേവക സംഘം കൈവശം വയ്ക്കുന്നുവെന്ന് എല്ലാവരും അറിയുന്നു. പാര്‍ട്ടി അടുക്കളകളില്‍ കേള്‍ക്കപ്പെടുന്ന ഒരു സൂചന ഇപ്പോള്‍ ചൂടുപിടിക്കുകയാണ്. പീയൂഷ് ഗോയല്‍, ദേവേന്ദ്ര ഫഡ്‌നാവിസ്, യോഗി ആദിത്യനാഥ് എന്നിവര്‍ ഇനി ദേശീയ വേദിയിലെ മുഖ്യസ്ഥാനങ്ങളിലേക്കുള്ള ആര്‍എസ്എസിന്റെ പരിശീലനത്തിനുള്ളവരാണ്. അയോധ്യയുടെ പ്രതീകഭൂമിയില്‍ നിന്നു നോക്കുമ്പോള്‍, മുന്നിലോടുന്നത് ആരെന്ന് പറയാന്‍ ഏറെ കഷ്ടമില്ല.

നരേന്ദ്രമോദി ദേശീയപടവില്‍ ഉയര്‍ന്നത് ഹിന്ദുത്വത്തിന്റെ തീപ്പന്തമായി മാത്രമല്ല; ഗുജറാത്തിന്റെ വികസന മാതൃകയുടെ തിളക്കവും കൊണ്ടു കൂടിയായിരുന്നു. എന്നാല്‍ യോഗി ആദിത്യനാഥ് ഇരു ദിശകളും ചേര്‍ത്തുവെച്ച്, ആത്മീയ കഠിനതയും ഭരണപരമായ കൃത്യതയും ഒരുമിച്ചുചേര്‍ത്ത പുതിയൊരു താളം കണ്ടെത്തുകയാണ്. ഗംഗാ എക്‌സ്പ്രസ്സ്വേ, പുര്‍വാഞ്ചല്‍ എക്‌സ്പ്രസ്സ്വേ, ബുന്ദേല്‍ഖണ്ഡ് വ്യോമയാനപാത, ഗോറഖ്പുര്‍ എയിംസ്, കാണ്‍പൂരിലെയും ലഖ്നൗവിലെയും കുടിവെള്ള ശുദ്ധീകരണ പദ്ധതികള്‍ലക്ഷക്കണക്കിന് കോടി രൂപകള്‍ ഒഴുകുന്ന ഈ ദൗത്യങ്ങള്‍, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണശൈലിയെ സാധാരണ പ്രസ്ഥാനങ്ങളേക്കാള്‍ വലിയൊരു പ്രതീകമാക്കി മാറ്റുന്നു. രണ്ടായിരത്തി ഇരുപത്തിനാലിലെ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകാറ്റ് ഒരു കഠിനസത്യം തുറന്നുകാട്ടി: വിജയം കൊണ്ടുവന്നത് പാര്‍ട്ടി ഇവിടെയോ അവിടെയോ നിന്ന കൂറും കരുത്തുമല്ല, സംഘചടങ്ങകളിലൂടെ ഗ്രാമങ്ങളിലേക്കും ചെരുപ്പില്ലാത്ത വഴികളിലേക്കും ഇറങ്ങിയ ദേശീയ സ്വയംസേവക സംഘം സേന തന്നെ. ആ ശൃംഖലയിലേക്ക് യോഗിയുടെ പ്രതിരൂപം ചേര്‍ന്നുനില്‍ക്കുന്നതാണ് സംഘത്തിന് കൂടുതല്‍ സ്വാഭാവികം; വ്യക്തിപൂജയുടെ പ്രതീകം അല്ല ആദിത്യനാഥ്. പക്ഷേ ഹിന്ദുത്വത്തിന്റെ പ്രതിബദ്ധതയെ വഹിക്കുന്ന ഒരു ചിഹ്നം ആണ് അദ്ദേഹം. അയോധ്യാ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പൂര്‍ത്തീകരണം ഒരു സമാപനം അല്ല; അതാണ് തുടക്കം.

ഇന്ന് ദീപാവലി മിഠായി അയോധ്യയില്‍ നിന്ന് ലഖ്നൗവിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്തതാണെങ്കില്‍, അടുത്ത മിഠായി പെട്ടി ലഖ്നൗയില്‍ നിന്ന് ദില്ലിയിലേക്കോ എന്നു പറയുന്നത് രണ്ടായിരത്തി ഇരുപത്തി ഏഴിലെ പുലര്‍ച്ചെ മാത്രമായിരിക്കും. അതുവരെ ഈ നാടിന്റെ രാഷ്ട്രീയ നദി, മരത്തണലിലൂടെ വീശുന്ന ഒരു പഴയ കഥപോലെ, മുറിവുകളില്ലാതെ മുന്നോട്ട് ഒഴുകും, ശബ്ദമില്ലാതെ, പക്ഷേ ദിശ ഉറപ്പിച്ച് കൊണ്ട്.