അവിവാഹിത
വിധവയോട് ചോദിച്ചു:
ഞാനും നീയും തമ്മിലെന്ത് വ്യത്യാസം
ഇരുവരും തനിച്ചുറങ്ങുന്നു

വിധവ പറഞ്ഞു:
നേരാണ്,
ഓര്‍മ്മയും
പ്രതീക്ഷയും
തനിച്ചാണ്

വിധവ തുടര്‍ന്നു:
അവിവാഹിതയായിത്തുടരാനുള്ള
നിന്റെ ന്യായങ്ങള്‍
എന്നെ  ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നു
പക്ഷേ,  നീ നിന്റെ ന്യായങ്ങളില്‍
എപ്പോഴും വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടോ?

അവിവാഹിത പറഞ്ഞു:
നിന്റെ സന്തോഷങ്ങള്‍
എന്നേയും സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നു
പക്ഷേ, നീ നിന്റെ സന്തോഷങ്ങളില്‍
എപ്പോഴും  വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടോ?

ഓര്‍മ്മ
പ്രതീക്ഷയുടെ കൈ
കയ്യിലെടുത്ത് പതുക്കെ
തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
ആര് ആരെയാണ്
ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നതെന്ന്
അറിയാറാവുന്നത് വരെ
അറിയാതാകുന്നത് വരെ.